Vanmiddag hebben we meer dan 250 armbandjes gemaakt. Elena uit Italië, Sandra uit Frankrijk, Amelie uit Australië, Katja & Vicky uit Duitsland en ik uit Nederland. Buren kwamen langs om armbanden te kopen, goederen te brengen en geld te doneren. We bundelen onze krachten.

Tot nu toe zijn er 150 armbanden verkocht en zijn er nog eens 100 in omloop.

30 zijn onderweg naar Dubai. In Dubai is het niet toegestaan om te protesteren of demonstreren, het is zelfs niet toegestaan om naar buiten te gaan om met de Oekraïense vlag te zwaaien. Maar het dragen van een armband is toegestaan. 💙💛

Een nieuwe update van mijn neef is hieronder te lezen.

Morgen gaan we naar Keulen om dozen in te pakken en te labelen voor transport naar de grens.

Voor meer updates a.u.b. op de engelse pagina bekijken...

RADIO INTERVIEW MET CHRIS

27.02.2022 

Beste vrienden en bekenden. Het is tijd voor een teken van leven. ik zit met mijn gezin nog steeds in Oekraïne. Donderdag ochtend begonnen de eerste raketbeschietingen op Oekraïne en Kiev.  Meteen het hele gezin , Larissa, schoonmoeder en Mark en Daan, bijelkaar geroepen want de kinderen wonen in een buitenwijk  van Kiev. Er was eigenlijk geen enorme paniek. Lange rijen in de winkels en er werd bijna niet gepraat. Je kunt ook alleen maar afwachten op wat komen gaat.  Enorme files om de stad uit te komen. Dus wij hebben toen besloten de stad niet te verlaten. De auto was al wel volgetankt.  Die nacht begonnen de beschietingen pas goed,, sirenes in de nacht en hebben we geschuild in de ondergrondse parkeergarage onder het flatgebouw. De meeste mensen hebben geschuild in de de metro of schuilkelders onder de diverse flatgebouwen, maar die zijn vaak ook al vijftig jaar oud, koud en vochtig. Ik heb toen besloten Kiev te verlaten. Richting het westen stonden nog steeds lange files en Mark en daan mogen het land niet meer uit. Mannen tussen de 20 en 55 moeten in Oekraïne blijven. Uiteindelijk besloten om te proberen naar het huis van schoonmoeder te gaan, maar dat is dus richting noordoosten en richting de grens met Belorus, Chernigov. Onderweg stonden er al overal Oekraïense tanks opgesteld. we uiteindelijk goed aangekomen. Ook hier zijn van tijd tot tijd bombardementen te horen maar het is een stuk rustiger dan in Kiev. Eten hebben we voorlopig genoeg maar benzine wordt wel schaars. Er gaan inmiddels geruchten dat ook het leger van Belorus in staat van paraatheid wordt gebracht,. Als dat waar is dan zitten we weer dicht bij de frontlinies. 

Inmiddels heb ik nog een ander probleem. Mark wil terug naar Kiev en zich aanmelden bij het territoriale verdedigingsleger, een soort burgerwacht. . Als hij gaat dan gaat zijn broer ook. Ik wist diep van binnen dat dit ging komen en ik begrijp het ook wel dat ze niet lijdzaam willen toezien, maar als vader (en moeder) gaat het door je ziel. Ik heb het voorlopig kunnen tegenhouden en Kiev is tot morgen afgesloten.  Morgen zien we wel weer verder. Alles verandert toch iedere paar uur.

Wat zou ik Poetin graag door zijn kop schieten.  Oekraïne houdt nog steeds stand, ik hoop dat we op een of andere manier deze oorlog zullen winnen, maar ook nu ik er middenin zit besef ik dat er alleen maar verliezers zijn. 

Wordt vervolgd

Vervolg Oekraïne in oorlog
02.03.2022

Het is een hele tijd geweest hier de afgelopen dagen, zowel in het land als thuis. De emoties liepen hoog op maar ik heb mijn zoons overgehaald te blijven en niet naar Kiev te gaan. Sinds gisteravond zijn de wegen naar Kiev zo goed als afgesloten. Dus naar Kiev gaan is voorlopig van de baan.

We hebben ons hier aangemeld bij de territoriale verdediging. Die moet toezien dat er niet geplunderd word en dergelijke, een soort BOA in oorlogstijd zeg maar. We staan op een wachtlijst om opgeroepen te worden als dat nodig is. Ben vanmiddag met de jongens gaan sporten, in de verte hoor je de luchtafweer afgaan maar je reageert er niet meer op. De eerste teken van gewenning waarschijnlijk.

Na alle emoties van de afgelopen dagen hebben we gisteravond en vanavond wel heel gezellig gehad. S’avonds moeten nu alle lichten uit. De buren hebben zelfs de ramen verduisterd. We hebben bij kaarslicht zitten kaarten in het donker. Die leuke momenten zijn er gelukkig ook. 

Het is hier ook weer kouder geworden, vanochtend lag er sneeuw. We moesten zo hals over kop weg. Ik heb alleen maar een paar sportschoenen en twee trainingsbroeken bij me. Net als de jongens. Larissa heeft zelf geen make-up bij zich. Alleen oma heeft de jurken voor het uitzoeken in haar eigen klerenkast :-)

Dan de oorlog buiten, de wordt steeds heftiger, zoals jullie zelf ook op het nieuws kunnen zien, er glippen steeds vaker russische colonnes door de verdedigingslinies niet ver van ons vandaan en in andere delen der Oekraïne. Je moet weten dat Oekraïne (evenals Rusland) maar weinig wegen heeft, geen verfijnd wegennet zoals in Europe. Vanaf Tsjernigiv, waar wij in de buurt zitten, is er eigenlijk maar een echte soort van snelweg naar Kiev. Daarnaast zijn er een aantal land weggetjes langs dorpen, maar daar kom je eigenlijk met een colonne niet doorheen. Een aantal colonnes komt zonder benzine te staan en die russische soldaten vluchten de bossen in en proberen in de dorpen met geweld aan eten en vervoer te komen, of ze geven zich over.

We hebben voorlopig nog een voorraad eten voor de komende dagen, maar de supermarkten zijn zo goed als leeg. Je koopt vandaag wat je gisteren zag liggen maar niet wilde kopen. Lange rijen als er ergens brood is. We hebben nog wel een kelder met aardappelen, dus dat moet goed komen als er eventueel niks meer is. Benzine is al helemaal niet meer te krijgen. 

04.03.2022

Het was weer een dag vol emoties. We hebben besloten morgen (vrijdag) Nosovka te verlaten, het huis van oma ongeveer 50 km van Chernigov, waar nog steeds flink gevochten word. Aan beide kanten van Nosovka winnen de Russen terrein, we zitten in een soort corridor die nog Oekraïens is. Dat zijn geen gevechten maar ze bezetten langzaam het gebied. Om niet te stranden in bezet gebied proberen we morgen naar Kiev te komen. Om zes uur ‘s ochtends loopt de avondklok af en vertrekken we. We weten niet of het lukt in Kiev te komen, maar er is wel een goede kans. In Kiev pakken we nog wat spullen en vertrekken we naar Lviv. Als het rustig is in Kiev overnachten we daar. Kiev -Lviv is een lange weg 550 km. Dat moeten we zien te halen we niet in een dag, zeker niet met de avondklok, dus is het plan om in Vinitsa bij vrienden te overnachten. In Lviv kunnen we waarschijnlijk via kennissen een flatje huren. We gaan met meerdere auto’s dus we nemen ook nog mensen mee die de stad willen verlaten. Oma heeft afscheid genomen van een paar vriendinnen, ik heb geen idee of ze hier nog terugkomt, dat beseft ze zelf ook heel goed, maar hier alleen achterblijven is geen optie. Ze bedankte haar beste vriendin en buurvrouw voor de vriendschap! De jongens vonden het allemaal wat overdreven, die beseffen nog niet echt wat er komen gaat en geloven dat het allemaal nog goed komt, beseffen niet dat ook wij na morgen, misschien niet terugkomen in Kiev. Misschien maar beter ook. Voor Mark en Daan is er na een aantal dagen eindelijk weer wat leven in de brouwerij 😜. Ik heb nog genoeg benzine om in Kiev te komen, maar als we teruggestuurd worden is de tank wel leeg. De supermarkten hier worden niet meer bevoorraad en benzine is hier nergens te krijgen. In Kiev is er nog wel van alles, ook benzine.

05.03.2022

Vandaag veilig en wel in Kiev aangekomen. We zijn uren onderweg geweest. Heel veel controleposten, achterklep open en paspoortcontrole. Everal betonnen balken op de weg waar je doorheen moet en natuurlijk zo

Nu en dan een Oekraïense tank langs de weg. Op sommige plaatsen zit kraters on de weg van een bombardement en bij het binnenrijden van Kiev zie je ook dat er gebouwen kapotgeschoten zijn. Voornamelijk

Militaire objecten, geen woon flats. Dwars door Kiev loopt de rivier de Dnjepr. Wij moeten om thuis te komen een brug over, van de vijf zijn er nog maar twee open voor burgers. Een file van 2 uur om de brug over te komen.

Eindelijk toch nog even naar huis. Heel vreemd, je moet wat spullen inpakken maar je weet niet wat, heeft het nog zin om de planten water te geven? Koelkast leeghalen, de vuilnis van vorige week lag er ook nog te stinken. Voorlopig voor het laats onder je eigen douche!! Hoeveel onderbroeken neem ik nou mee? Geen idee of ik hier ooit nog terugkom. 

Morgen gaat de reis richting Vinitsa, we zijn met vier auto’s, we nemen nog acht mensen mee. Nog steeds willen veel mensen Kiev verlaten. De weg naar Vinitsa zal ook veel drukker zijn dan die van vandaag met veel controle posten.

Kiev ligt er bijna verlaten bij, weinig mensen en weinig auto’s. Beetje spooky bijna. In het centrum is alles nog heel, alleen in een aantal voorsteden is vreselijk gevochten.

06.03.2022

Vanmorgen aan de reis naar Lviv begonnen. Vannacht slecht geslapen want het luchtalarm ging een paar keer af. Eigenlijk moet je dan naar de kelder of in de gang gaan liggen, maar dat past niet met zijn allen. Uiteindelijk zijn we maar blijven liggen waar we lagen, ieder in zijn eigen bed!!! Het is een hele tour om Kiev uit te komen, je wordt door een soort trechter de stad uitgeleid, er kunnen maar een of twee auto’s tegelijk door. Na 5 uur rijden en stilstaan hadden we nog maar 85 km afgelegd. Daarna ging het beter en konden we via de binnenwegen. We zijn met een omweg naar Vinitsa gereden omdat we werden gewaarschuwd dat de rechtstreekse weg onveilig zou zijn.

Alle vier de auto’s zaten tjokvol met bagage en andere mensen die meereden die via via gehoord hadden dat wij naar Lviv zouden gaan. Allemaal mensen die wij niet kennen. Allemaal jonge vrouwen, want mannen mogen het land niet uit. Vreselijk om al die tranen te zien bij het afscheid van hun ouder, man of familie. Vandaag de dag heeft iedere Oekraïner zijn eigen tragedie.

We zouden overnachten in Vinitsa bij vrienden. Rond de middag kregen we bericht dat het vliegveld van Vinitsa was gebombardeerd. De stad bleef wel open, dus we zijn goed aangekomen. We hebben wel 35 check points gehad vandaag.

Terwijl ik dit schrijf gaat het luchtalarm weer af, het is hier al net als in Kiev. Morgen proberen we in Lviv te komen, met de auto’s vol vluchtelingen (wijzelf ook, begin ik te beseffen).

08.03.2022

Gisterochtend vroeg na het aflopen van de avondklok zijn we meteen op zoek gegaan naar benzine om onze reis vanuit Vinitsa naar Lviv te vervolgen. Uiteindelijk gevonden maar wel twee uur in de rij en dan krijg je 20 liter per auto!!! Gelukkig is mijn dieseltje zo zuinig dat ik eigenlijk niet hoefde te tanken, dus ik kon mijn jerrycan met benzine vullen wat ook onze vrienden in Vinitsa deden. Deze overgegoten in de tanks van de andere auto’s en onder uitgeleide van het luchtalarm gingen we op weg naar Lviv. Een aantal medereizigers bleven in Vinitsa, dus onderweg nog een moeder met dochter meegenomen op hun vlucht richting Polen. Dat gaat allemaal via via, zodra iemand weet dat er ergens een auto die kant op gaat wordt dat doorgegeven, het is dus niet zo dat de vluchtelingen hier massaal op straat staan of zo (behalve dan bij de grensovergangen). Een groot deel van de hoofdwegen zijn onbegaanbaar, of onveilig omdat delen van Russische colonnes door de Oekraïense verdedigingslinie zijn gebroken rond de hoofdweg, maar op sommige plaatsen zijn ook bruggen gebombardeerd of onklaar gemaakt. Kortom, de infrastructuur is een zooitje. Ook is het moeilijk om juiste informatie te krijgen. We rijden eigenlijk van controle post naar controle post en horen daar dan welke weg je het beste kunt nemen. De binnenwegen zijn meestal een en al kuilen en gaten dus dat zijn stukken waar je maar 30 km per uur kunt. Als het donker wordt moet je ook bij eiser controle de lichten van de auto uitdoen, licht in de auto aan, ramen open en knipperlichten aan en vooral niet met meerdere mannen in de auto zitten want dan gaan ze alles controleren. Dus dat de auto bijna vol vrouwen zit is een groot voordeel. Bovendien zit oma naast mij, die vragen ze niet eens om haar paspoort😊 We moesten Lviv voor 22:00 bereiken in verband met de avondklok. Met uitzondering van één korte pauze zijn we non-stop doorgereden. Onderweg uitgezocht dat als we het niet zouden halen er heel veel restaurantjes zijn volgestopt met matrassen waar je kunt slapen en ook in de kerken rond Lviv kun je een slaapplaats krijgen. Uiteindelijk zijn we gisteravond om precies 22:00 Lviv ingereden🤪, geen overnachting in de kerk dus, oma was nog het meest opgelucht. De controle van de avondklok viel ook erg mee. Een paar uur voor aankomst in Lviv kregen we te horen dat we pas de volgende dag in het appartement zouden kunnen, vanwege de avondklok. Gistermiddag kreeg ik een appje van mijn lieve vriendin Carry van Gils of we nog een slaapplek in Lviv nodig hadden. De schoonouders van haar collega waren net een dag eerder vertrokken uit Lviv richting Nederland. Nou dat kwam dus precies op tijd. Wat is de wereld toch klein en wat is er ongelooflijk veel hulp vanuit Nederland (en veel andere landen), echt geweldig. Iedereen is begaan en zoveel mensen die willen helpen. Diep van binnen blijf je steeds hopen dat alles toch nog goed komt en dat de oorlog snel over is. Het is nog erger dat je niets kunt doen, alleen maar afwachten. Wij blijven voorlopig in Lviv, want mijn Mark en Daan mogen het land niet uit en willen ook het liefst in Oekraïne blijven en iets doen voor hun land. Het is hier relatief veilig vooralsnog. Oh ja, het is in Oekraïne en Rusland internationale vrouwendag, dat wordt altijd groots gevierd met veel bloemen voor de vrouwen. In Oekraïne dit jaar geen feest en geen bloemen 🌷 Wordt vervolgd de komende dagen

14.03.2022

Het is tijd voor een nieuw bericht uit Oekraïne. Heb even wat tijd genomen om tot rust te komen, maar dat gaat allemaal niet zo snel. We zitten nu een dag of zes in Lviv. De jongens hebben vrijwilligerswerk gevonden, het sorteren en inpakken van hulpgoederen die worden verspreid over het land. Er komen steeds meer bekenden naar Lviv, zowel vrienden van mij en Larissa als van Mark en Daan. Veel (jonge) mannen ontvluchten Kiev en ander steden, maar mogen het land niet uit, dus die blijven in West Oekraïne. Als je toch probeert de grens over te komen word je als man gewoon teruggestuurd, je wordt niet opgepakt of zoiets. De laatste dagen worden er ook op plaatsen rond Lviv steeds vaker raketten afgevuurd door de Russen. Vannacht eindelijk weer eens een nacht geslapen zonder luchtalarm. Ik heb geloof ik een chronisch slaaptekort, iedere nacht gaat het luchtalarm een paar keer af. Je blijft gewoon liggen meestal, maar het duurt lang voordat je weer in slaap valt en dan gaat het volgende luchtalarm weer af. Eergisteren werd er een dorp niet ver van Lviv gebombardeerd, het houdt maar niet op, we voelden de trillingen van de inslagen inslag hier in het centrum van Lviv. De stad wordt steeds voller met vluchtelingen en een plek vinden is reeds moeilijker. Larissa heeft een kennis in Lviv die werkt naast haar reguliere baan nog als vrijwilliger bij het centrum voor humanitaire hulp. Daar staan lange rijen vluchtelingen, vaak met kinderen, uren te wachten voor dekens, kussens, handdoeken en een pakketje met levensmiddelen. Wij konden gelukkig zonder rij het een en ander ophalen en dat hebben we de afgelopen dagen naar vrienden en kennissen gebracht die ook naar Lviv zijn gevlucht. Sommige zitten hier in nieuwbouw flats die ooit kaal zijn opgeleverd, betonnen muren, alleen een slangetje uit de muur voor water, geen douch of wastafel en één werkend stopcontact. Ze hebben nog ergens een oude wc pot vandaan gehaald en op het rioleringsgat gezet en er staat een oude bed bank. Toch houden ze de moed erin en zijn blij dat ze nog iets hebben. Bovendien kun je als man toch verder nergens heen, niet het land uit en als er al ergens een kamer te krijgen is bij een hospita willen ze liever geen man(nen). Met ons gaat het relatief goed hier. Ik leef met de dag. Voorlopig blijven we hier in Lviv denk ik, maar ja een raket op het centrum en alles veranderd.

20.03.2022

Het leven gaat verder, ook hier in Lviv. De oorlog helaas ook. De afgelopen dagen waren er voor het eerst momenten dat het even leek of er even geen oorlog was. Op een terrasje gezeten en wat vrienden gezien die ook naar Lviv gevlucht zijn. Het voelt heel dubbel om in deze tijd van iets te genieten of plezier te hebben, maar als dat niet meer mag of kan wordt het leven wel heel erg zinloos. Nu de eerste schok voorbij is ga je nadenken over hoe dit gaat aflopen en hoelang dit nog gaat duren. Vrienden zijn hun geld aan het tellen om te kijken hoeveel weken of maanden ze het nog kunnen volhouden zonder inkomen. Je hebt ook alleen maar winterkleren bij je terwijl het straks lente wordt. Allerlei praktische dingen dus, terwijl hele steden aan de ander kant van het land kapotgeschoten worden en mensen hun schuilkelders niet uitkomen. In Lviv gaat nog steeds een paar keer per dag het luchtalarm af, maar daar reageer je eigenlijk niet heel erg meer op omdat er meestal niets gebeurt . 

Liza, een vriendin van Daan is met haar zus en haar twee kinderen van 2 en 15 gevlucht naar Europa. Eerst naar Polen waar ze op verschillende plaatsen de nacht hebben doorgebracht tot Carry van Gils onderdak voor ze heeft gevonden bij Rob Adolfsen. (Hij houd een dagboek bij op Facebook). Na een korte crowdfunding van Carry hebben we ze op het vliegtuig gezet van Warschau naar Amsterdam. Daar zijn ze geweldig opgevangen en een beetje tot rust gekomen. 

Ik heb nog steeds regelmatig contact met een paar goede vrienden in Rusland, hoewel ik eigenlijk het woord Rusland niet meer kan horen. Zij vinden het verschrikkelijk wat er gebeurt maar het is moeilijk op dit moment om vrij en open te communiceren. Rusland is weer een dictatuur. Helaas denkt het merendeel van de Russen minder genuanceerd. De ouders van een vriendin van Larissa wonen op de Krim, hun dochter woonde in Kiev is nu dus met kinderen en kleinkinderen naar Lviv gevlucht. Haar ouder op de Krim geloven haar niet, vinden dat zij zich aanstellen en dat het geen oorlog is en dat ze best terug naar Kiev kan gaan. Ongelofelijk dat propaganda zoveel invloed heeft en zo diep gaat. Als ik dat hoor dan besef ik dat het Russische volk niet in opstand zal komen om deze waanzin te stoppen.

Ik voel me zo machteloos, zoveel leed, doden, ontheemden en verwoestingen. We blijven moed houden en geloven in de goede afloop. Een strijd voor vrijheid. SLAVA OEKRAÏNE

10.04.2022

Het heeft even geduurd, heb even tijd genomen om op adem te komen, voor zover dat mogelijk is. Het land komt langzamerhand weer een beetje op gang nu de Russen zich hebben teruggetrokken rond Kiev. De beelden zijn hartverscheurend, het dringt nog eens extra door dat dit een oorlog is als alle oorlogen met alle bijbehorende verschrikkingen. Ik heb een paar kennissen die in de regio rond Boetsja vast zaten. Zij hebben dagen in de schuilkelders gezeten terwijl er op straat gevochten werd. Hun flat staat er nog, maar er zit geen raam meer in en alles is overhoop gehaald door de Russen en geplunderd, maar zij hebben gelukkig nog hun woning. De flats eromheen zijn helemaal kapotgeschoten!!! Een andere vriend heeft zijn auto onder dwang moeten afgeven aan de Russen. Hij schreef mij dat de helft van het dorp (Katuzhanka) is weggevaagd en geplunderd. Hij heeft pas afgelopen week met zijn gezin naar Kiev kunnen vluchten. 

Het is momenteel wel een stuk rustiger dan voorheen,’de wegen naar Kiev zijn weer begaanbaar, en ook de winkels en restaurantjes gaan weer gedeeltelijk open. Mark en Daan zijn gisteren naar Kiev vertrokken en willen weer aan het werk en de studie. Mark heeft al gelopen zomer, met een vriend, een eet tentje geopend, daar werd de afgelopen maanden eten gemaakt door vrijwilligers voor humanitaire hulp, zij gaan nu proberen om langzaam aan weer op te starten. 

Ik blijf met Larissa en oma voorlopig nog in Lviv. In Kiev gaat nog vaak het luchtafweergeschut, ook is het nog lastig door alle controle posten en gesloten bruggen je vrij door de stad te bewegen. Bovendien vertrouw ik het nog steeds niet en wil ik Lviv nog een poosje als uitvalsbasis houden. Het vooruitzicht is ook niet echt geweldig, ik verwacht dat het over een paar weken heel erg gaat worden in het Oosten. Zo verschrikkelijk dat je nu al weet dat er dan weer zoveel mensen onnodig gaan sterven. 

Ikzelf heb ook nog even de tijd nodig om orde te scheppen in de chaos die deze oorlog voor mij heeft gebracht, maar dat zal uiteindelijk wel gaan lukken. We leven nog, we hebben nog een dak boven ons hoofd en ook een oorlog gaat een keer voorbij, al weet ik niet wanneer.

18.04.2022

Zoals velen van jullie inmiddels wel gelezen hebben zijn er vanochtend weer raket aanvallen uitgevoerd op Lviv. Een van de raketten is op een garage bedrijf terecht gekomen, waar klanten hun winterbanden laten verwisselen, in plaats van op een spoor/wissel station dat in de buurt ligt. 

Met ons is alles goed, wij zijn sinds gisteren niet meer in Lviv. Ik had het niemand verteld, maar ik ben met Larissa en oma naar Warschau gereden. Ik ben op het vliegtuig naar Amsterdam gestapt en ben een weekje in NL. Larissa en oma zijn voor een paar weken naar Turkije gevlogen. Even een paar weken zonder luchtalarmen en oorlogsstress, want het wordt voor ons toch ook wel steeds zwaarder en uitzichtlozer. 

De jongens zitten nog in Kiev, ik wil niet al te lang weg blijven dus ik ga binnenkort weer terug naar Lviv, dat blijft voorlopig onze uitvalsbasis. Ik verwacht dat Rusland het aantal raket aanvallen zal blijven opvoeren (als ze nog genoeg raketten op voorraad hebben tenminste). Iedere tegenslag voor Rusland (zoals zinkende oorlogsschepen en omgekomen generaals) zullen ze beantwoorden met meer aanvallen. Gelukkig heeft Oekraïne wel een steeds beter werkend en dekkend luchtafweer systeem. Het blijft helaas allemaal heel onvoorspelbaar.